-
1 sentio
sentĭo, si, sum, 4 ( perf. sync. sensti, Ter. And. 5, 3, 11), v. a.I.Physically.A.In gen., to discern by the senses; to feel, hear, see, etc.; to perceive, be sensible of (syn. percipio).(α).With acc.:(β).calorem et frigus,
Lucr. 1, 496; cf.:duritiem saxi,
id. 4, 268; 3, 381 sq.: feram nare sagaci (venaticā), Enn. ap. Fest. p. 177 Müll. (Ann. v. 346 Vahl.):varios rerum odores,
Lucr. 1, 298:sucum in ore,
id. 4, 617 sq.:suavitatem cibi,
Cic. Phil. 2, 45, 115:varios rerum colores,
Lucr. 4, 492:sonitum,
Plaut. Curc. 1, 2, 69:nil aegri,
Lucr. 3, 832:utrumque (calorem et frigus) manu,
id. 1, 496:famem,
Liv. 25, 13:morbos articularios,
Plin. 32, 4, 14, § 39.—In mal. part.:sensit delphina Melantho,
Ov. M. 6, 120.— Pass.:posse prius ad angustias veniri, quam sentirentur,
before they should be observed, Caes. B. C. 1, 67.—With inf. or an, object-clause:(γ).sei movero me seu secari sensero,
Plaut. Merc. 2, 2, 40: sentio aperiri fores. id. Truc. 2, 3, 29:nec quisquam moriens sentire videtur, Ire foras animam,
Lucr. 3, 607:sentire sonare,
id. 4, 229 Munro.—Absol.:b.perpetuo quoniam sentimus,
Lucr. 4, 228; 6, 935; Plaut. Bacch. 4, 9, 77:qui (homines) corruant, sed ita, ut ne vicini quidem sentiant,
Cic. Cat. 2, 10, 21.—Of things:B.pupula cum sentire colorem dicitur album,
Lucr. 2, 811 sq. — Absol.:haud igitur aures per se possunt sentire,
Lucr. 3, 633:si quis corpus sentire refutat,
id. 3, 350; 3, 354; cf. id. 3, 552; 3, 625.—In partic.1.To perceive the effects (esp. the ill effects) of any thing; to feel, experience, suffer, undergo, endure:b.sentiet, qui vir siem,
Ter. Eun. 1, 1, 21:jam curabo sentiat, Quos attentarit,
Phaedr. 5, 2, 6:quid ipse ad Avaricum sensisset, etc.,
Caes. B. G. 7, 52; cf. Liv. 45, 28, 6:Centupirini etiam ceterarum civitatum damna ac detrimenta senserunt,
Cic. Verr. 2, 3, 45, § 108; id. Div. in Caecil. 12, 38; cf. id. Verr. 2, 1, 49, § 127:tecum Philippos et celerem fugam Sensi,
Hor. C. 2, 7, 10:(Apollinem) vindicem,
id. ib. 4, 6, 3:caecos motus orientis austri,
id. ib. 3, 27, 22:contracta aequora (pisces),
id. ib. 3, 1, 33:prima arma nostra (Salyi),
Flor. 3, 2, 3:sentire paulatim belli mala,
Tac. H. 1, 89:famem,
Liv. 25, 13, 1; Curt. 9, 10, 11:damnum,
Liv. 2, 64, 6:cladem belli,
id. 35, 33, 6:inopiam rerum omnium,
id. 43, 22, 10; 44. 7, 6:incommoda belli,
id. 44, 14, 10:lassitudo jam et sitis sentiebatur,
id. 44, 36, 2:ubi primum dolorem aliquis sentit,
Cels. 6, 7 init.; cf. Lact. 7, 20, 7:cujus ulceris dolorem sentire etiam spectantes videntur,
Plin. 34, 8, 19, § 59:corporis aegri vitia sentire,
Curt. 8, 10, 29:qui in urbe se commoverit... sentiet, in hac urbe esse consules vigilantes, esse egregios magistratus, etc.,
Cic. Cat. 2, 12, 27; cf. id. Sest. 28, 69; Ov. M. 13, 864.— Absol.:iste tuus ipse sentiet Posterius,
Ter. Ad. 1, 2, 59.—Of beasts, etc.:oves penuriam sentiunt,
Col. 7, 9, 3 sq.:frigus aut aestum,
id. 7, 4, 7:praegelidam hiemem omnes pisces sentiunt,
Plin. 9, 16, 24, § 57.—Of things, to be affected or influenced by:2.meae istuc scapulae sentiunt,
Plaut. Poen. 1, 1, 25; Liv. 9, 37:transitum exercitus (ager),
id. 9, 41, 58:pestilentem Africum (Fecunda vitis),
Hor. C. 3, 23, 5:lacus et mare amorem Festinantis eri,
id. Ep. 1, 1, 84:alnos fluvii cavatas,
Verg. G. 1, 136 al.; cf. Plin. Pan. 31, 5:carbunculi cum ipsi non sentiant ignes,
Plin. 37, 7, 25, § 92:eadem (gemma) sola nobilium limam sentit,
is affected by, id. 37, 8, 32, § 109:cum amnis sentit aestatem, et ad minimum deductus est,
Sen. Ira, 3, 21, 1:miramur quod accessionem fluminum maria non sentiant,
id. Q. N. 3, 4: illa primum saxa auctum fluminis sentiunt, id. ib. 4, 2, 7:totum mare sentit exortum ejus sideris,
Plin. 9, 16, 25, § 58:caseus vetustatem,
id. 11, 42, 97, § 242:herba cariem,
id. 12, 7, 14, § 28:ferrum robiginem,
id. 34, 14, 41, § 143. —In the elder Pliny, to be susceptible of, to be subject or liable to a disease:II.morbos,
Plin. 9, 49, 73, § 156:rabiem,
id. 8, 18, 26, § 68:cariem,
id. 12, 7, 14, § 28.—Mentally.A. (α).With acc.:(β).id jam pridem sensi et subolet mihi,
Plaut. Ps. 1, 5, 7; so,quid,
id. Truc. 1, 1, 39:quando Aesculapi ita sentio sententiam,
I observe, understand, id. Curc. 2, 1, 2:primus sentio mala nostra,
Ter. Ad. 4, 2, 7:numquam illum ne minimā quidem re offendi, quod quidem senserim,
that I have perceived, Cic. Lael. 27, 103:ut cui bene quid processerit, multum illum providisse, cui secus, nihil sensisse dicamus,
id. Rab. Post. 1, 1:praesentia numina sentit,
Hor. Ep. 2, 1, 134; cf. id. ib. 2, 2, 162; id. C. S. 73 et saep.:de victoriā atque exitu rerum sentire,
Caes. B. G. 7, 52:omnia me illa sentire quae dicerem, nec tantum sentire, sed amare,
Sen. Ep. 75, 3:illum sensisse quae scripsit,
id. ib. 100, 11.— Poet.:ut vestram sentirent aequora curam,
Ov. M. 5, 557:nec inania Tartara sentit,
i. e. does not die, id. ib. 12, 619.—With inf. or an obj.-clause:(γ).quoniam sentio errare (eum),
Plaut. Men. 3, 2, 16:hoc vir excellenti providentiā sensit ac vidit, non esse, etc.,
Cic. Rep. 2, 3, 5:suspicionem populi sensit moveri,
id. ib. 2, 31, 54:quod quid cogitent, me scire sentiunt, etc.,
id. Cat. 2, 3, 5 sq.:postquam nihil esse pericli Sensimus,
Hor. S. 2, 8, 58:non nisi oppressae senserunt (civitates), etc.,
Just. 8, 1, 2.—With rel.- or interrog.-clause:(δ).scio ego et sentio ipse, quid agam,
Plaut. Trin. 3, 2, 13:jam dudum equidem sentio, suspicio Quae te sollicitet,
id. Bacch. 4, 8, 49:quoniam sentio, Quae res gereretur,
id. ib. 2, 3, 56:si quid est in me ingenii, quod sentio quam sit exiguum,
Cic. Arch. 1, 1:ex quo fonte hauriam, sentio,
id. ib. 6, 13:victrices catervae Sensere, quid mens rite, quid indoles... Posset,
Hor. C. 4, 4, 25.—With the indic., in a rel.clause:sentio, quam rem agitis,
Plaut. Capt. 2, 1, 14.—With de:(ε).hostes postea quam de profectione eorum senserunt,
became aware of their retreat, Caes. B. G. 5, 32; 7, 52.—With nom. of part. ( poet.):(ζ).sensit terrae sola maculans,
Cat. 63, 6:sensit medios delapsus in hostis,
Verg. A. 2, 377.—Absol.:B.vehementer mihi est irata: sentio atque intellego,
Plaut. Truc. 2, 6, 64; cf. id. Trin. 3, 2, 72; id. Mil. 2, 6, 97:mentes sapientium cum e corpore excessissent sentire ac vigere (opp. carere sensu),
Cic. Sest. 21, 47; cf. id. Rep. 6, 24, 26:(Aristoteles) paeana probat eoque ait uti omnes, sed ipsos non sentire cum utantur,
id. Or. 57, 193; cf. Quint. 9, 4, 52:priusquam hostes sentirent,
Liv. 34, 14; 2, 25; 22, 4.— Impers. pass.:non ut dictum est, in eo genere intellegitur, sed ut sensum est,
Cic. de Or. 3, 42, 168.—To feel, experience (with acc. of the feeling;III.rare): quidquid est quod sensum habet, id necesse est sentiat et voluptatem et dolorem,
Cic. N. D. 3, 14, 36:tenesne memoriā quantum senseris gaudium, cum, etc.,
Sen. Ep. 4, 2:non sentire amisso amico dolorem,
id. ib. 99, 26;121, 7: victoriae tantae gaudium sentire,
Liv. 44, 44, 3; cf.:segnius homines bona quam mala sentire,
id. 30, 21, 6.—Transf. (in consequence of mental perception), to think, deem, judge, opine, imagine, suppose (syn.:B.opinor, arbitror): si ita sensit, ut loquitur, est homo impurus,
Cic. Rep. 3, 21, 32; cf.:jocansne an ita sentiens,
id. Ac. 2, 19, 63; id. Rep. 3, 5, 8:fleri potest, ut recte quis sentiat, et id quod sentit, polite eloqui non possit,
id. Tusc. 1, 3, 6:humiliter demisseque sentire,
id. ib. 5, 9, 24:tecum aperte, quod sentio, loquar,
id. Rep. 1, 10, 15; cf.:quod sentio scribere,
id. Fam. 15, 16, 3:causa est haec sola, in quā omnes sentirent unum atque idem,
id. Cat. 4, 7, 14:idemque et unum sentire,
Suet. Ner. 43:sapiens de dis immortalibus sine ullo metu vera sentit,
Cic. Fin. 1, 19, 62.—With acc. and inf.:idem, quod ego, sentit, te esse huic rei caput,
Ter. Ad. 4, 2, 29; cf.:nos quidem hoc sentimus: si, etc.... non esse cunctandum,
Cic. Fam. 1, 7, 5:voluptatem hanc esse sentiunt omnes,
id. Fin. 2, [p. 1673] 3, 6 Madv. ad loc.:sensit in omni disputatione id fieri oportere,
id. ib. 2, 2, 4; 5, 8, 23; id. Tusc. 5, 28, 82; id. Att. 7, 6, 2; id. Fam. 1, 7, 5:sic decerno, sic sentio, sic affirmo, nullam rerum publicarum conferendam esse cum eā, quam, etc.,
id. Rep. 1, 46, 70.—With two acc. (very rare):aliquem bonum civem,
Cic. Off. 1, 34, 125 (cf. id. Fin. 2, 3, 0, supra, where Orell. omits esse).—With de and abl.:cum de illo genere rei publicae quae sentio dixero,
Cic. Rep. 1, 42, 65; so,quid de re publicā,
id. ib. 1, 21, 34;1, 38, 60: quid de quo,
id. ib. 1, 11:quid gravius de vobis,
Caes. B. C. 2, 32, 4; Cic. Rep. 1, 13, 19; cf.:qui omnia de re publicā praeclara atque egregia sentirent,
were full of the most noble and generous sentiments, id. Cat. 3, 2, 5:mirabiliter de te et loquuntur et sentiunt,
id. Fam. 4, 13, 5:male de illo,
Quint. 2, 2, 12: sentire cum aliquo, to agree with one in opinion:tecum sentio,
Plaut. Most. 3, 3, 24; id. Ps. 4, 2, 3:cum Caesare sentire,
Cic. Att. 7, 1, 3; id. Rosc. Am. 49, 142; cf.:nae iste haud mecum sentit,
Ter. And. 2, 1, 24: ab aliquo sentire, to dissent from, disagree with:abs te seorsum sentio,
judge otherwise, think differently, Plaut. Capt. 3, 5, 52: ut abs te seorsus sentiam De uxoriā re, Afran. ap. Charis. p. 195 P.: Gr. Omnia istaec facile patior, dum hic hinc a me sentiat. Tr. Atqui nunc abs te stat, is on my side, Plaut. Rud. 4, 4, 56 (cf. ab); cf.also: qui aliunde stet semper, aliunde sentiat,
Liv. 24, 45, 3.—In partic., publicists' and jurid. t. t., to give one's opinion concerning any thing; to vote, declare, decide (syn. censeo):1.sedens iis assensi, qui mihi lenissime sentire visi sunt,
Cic. Fam. 5, 2, 9; 11, 21, 2; 3, 8, 9:quae vult Hortensius omnia dicat et sentiat,
id. Verr. 2, 2, 31, § 76:si judices pro causā meā senserint,
decided in my favor, Gell. 5, 10, 14; cf.: in illam partem ite quā sentitis, Vet. Form. ap. Plin. Ep. 8, 14, 20.—Hence, sensa, ōrum, n. (acc. to II. B.).Thoughts, notions, ideas, conceptions (class. but very rare):2.sententiam veteres, quod animo sensissent, vocaverunt... Non raro tamen et sic locuti sunt, ut sensa sua dicerent: nam sensus corporis videbantur, etc.,
Quint. 8, 5, 1:exprimere dicendo sensa,
Cic. de Or 1, 8, 32:sensa mentis et consilia verbis explicare,
id. ib. 3, 14, 55.— -
2 repugno
rĕ-pugno, āvi, ātum, 1, v. n., to fight against, oppose; to make resistance, resist, defend one ' s self (class.; syn.: adversor, resisto, renitor).I.Lit.:II. (α).nostri primo integris viribus fortiter repugnare,
Caes. B. G. 3, 4;so in milit. lang.: repugnantes noctem diemque obsident,
id. ib. 7, 42; id. B. C. 3, 67 fin.; cic. Verr. 2, 5, 35, § 91; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, §§1 and 3: in repugnando telis obruta est,
Liv. 29, 33; Verg. A. 11, 749:oppidanis non repugnantibus,
Just. 12, 7, 8.—Absol.:(β).catuli pantherarum unguibus ac pedibus morsuque repugnant,
Lucr. 5, 1037; cf.:de praedā (volucres),
id. 5, 1082:Catone acerrime repugnante,
Caes. B. C. 1, 32:consules neque concedebant neque valde repugnabant,
Cic. Fam. 1, 2, 2; cf. id. Ac. 2, 13, 41:haec bene dicuntur, nec ego repugno,
id. Fin. 2, 28, 90:adversante et repugnante naturā,
id. Off. 1, 31, 110; so (with adversari) id. ib. 3, 19, 78; id. de Or. 2, 44, 187;with resistere,
Hirt. B. G. 8, 22 fin.:nec ego repugno: sed inter sese ipsa pugnant,
Cic. Fin. 2, 28, 90.—With dat.:(γ).ego omnibus meis opibus... repugnarim et restiterim crudelitati,
Cic. Rab. Perd. 5, 15:fortunae (with obsistere),
id. Fin. 4, 7, 17:fratri tuo (preceded by resistere fratri tuo),
id. Fam. 5, 2, 10:his perturbationibus,
id. Tusc. 3, 11, 25:dictis,
Ov. M. 2, 103:amori,
id. ib. 10, 319:patronis,
Quint. 6, 1, 38:historiae cuidam tamquam vanae,
id. 1, 8, 20:cui in ullā re,
Plin. Ep. 8, 6, 12; cf.:tibi in hoc uno,
id. ib. 7, 14, 2:alicujus voluntati,
id. ib. 8, 6, 10:precibus,
Sen. Med. 294:his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc.,
one consideration opposed itself, Caes. B. G. 1, 19.—Other constructions:B.resistere et repugnare contra veritatem non audet,
Cic. Rosc. Com. 17, 51:circa quae si is, qui instituetur, non repugnaverit, etc.,
i. e. shows himself not indocile, Quint. 8, prooem. § 5.— Poet., with ne:si quis, ne fias nostra, repugnat,
Ov. H. 20, 121; Col. 7, 10, 7 (al. ut).—With obj.-clause:mulier prohibet se concipere atque repugnat,
and opposes it, Lucr. 4, 1269; 1088:amare repugno Illum, quem fieri vix puto posse meum,
Ov. H. 17, 137; cf. once in pass.:et a vobis diversitas defendenda est, sicuti et a nobis repugnanda,
to be opposed, Tert. adv. Marc. 3, 16 fin. —In partic.1.To oppose with words, advise against, object:2.cum id censuisset Cassius, Brutus repugnaverat,
Vell. 2, 58, 2.—To hinder, be in the way:3.sed syllaba contumax repugnas,
Mart. 9, 11, 12:repugnat invidia furiosa,
Vop. Prob. 22.—To oppose from natural incongruity, i. e. to disagree with, be contrary to; of several things compared together, to be contradictory, inconsistent, incompatible, repugnant (so mostly only in Cic.):quidquid antecedit quamque rem, id cohaeret cum re necessario: et quicquid repugnat id ejusmodi est, ut cohaerere numquam possit,
Cic. Top. 12, 53:simulatio amicitiae repugnat maxime,
id. Lael. 25, 92:sed haec inter se quam repugnent, plerique non vident,
id. Tusc. 3, 29, 72; so,inter se,
id. N. D. 1, 12, 30; Quint. 1, 5, 65:repugnat recte accipere et invitum reddere,
Cic. Top. 4, 21; cf.:nam illud vehementer repugnat, eundem et beatum esse et multis malis oppressum. Haec quomodo conveniant, non sane intellego,
id. Fin. 5, 26, 77:sensus moresque repugnant,
Hor. S. 1, 3, 97.— Hence, rĕpugnans, antis, P. a. (acc. to II. B.), contrary, opposed, repugnant; comp.: quo quid repugnantius dici possit, non video, Lact. Ira Dei, 9.— As subst.: rĕpugnantĭa, ĭum, n.; in rhet., contradictions (syn. contraria):locus ex repugnantibus,
Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Top. 4, 19; 12, 53; Quint. 5, 8, 5; 5, 10, 2; 5, 11, 31; 6, 3, 66.— Adv.: rĕpugnanter (acc. to repugno, II. A.), unwillingly, with repugnance (very rare):aliquid patienter accipere, non repugnanter,
Cic. Lael. 25, 91; Amm. 20, 8, 4. -
3 repugno
repugnare, repugnavi, repugnatus Vfight back, oppose; be incompatible with; disagree with -
4 aberro
aberrare, aberravi, aberratus V INTRANSstray, wander, deviate; go/be/do wrong; be unfaithful; escape; disagree (with) -
5 dissideo
I.Lit. (only poet. and very rare):II.quantum Hypanis dissidet Eridano,
Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370:ab omni dissidet turba procul Laïus,
Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class.,Trop., to be at variance, to disagree, to think differently. —Constr. with ab, cum, inter se, or absol.(α).With ab:(β).nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio,
Cic. Balb. 13, 30; cf. id. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2:a senatu,
id. Brut. 62, 223:a tribuno plebis (consules),
id. Sest. 19, 44:a Pompeio in tantis rebus,
id. Att. 7, 6, 2:a nobis (altera pars senatus),
id. Rep. 1, 19 et saep.:non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere,
id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3:animus a se ipse dissidens secumque discordans,
id. ib. 1, 18, 58:Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat,
id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8:ab ingenio matris,
Ov. H. 7, 36 et saep.—With inter se:(γ).leviter inter se dissident,
Cic. Att. 1, 13, 2:cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant,
id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin. —With cum:* (δ).cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet,
Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.:non cum homine, sed cum causa,
id. Phil. 11, 6, 15.—With dat.:(ε).virtus dissidens plebi,
Hor. C. 2, 2, 18.—With abl. manner:(ζ).ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere,
Cic. Fat. 19, 44:capitali odio,
id. Lael. 1, 2.—Absol.:B.de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident,
Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae):cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit,
he fell out with her, Suet. Tib. 7:Medus dissidet armis,
Hor. C. 3, 8, 20; cf.:dissidet miles,
Tac. A. 1, 46:dissident olores et aquilae,
live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.:spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem,
i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.— Pass. impers.:histriones, propter quos dissidebatur,
Suet. Tib. 37.—Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree.(α).With a:(β).nostra non multum a Peripateticis dissidentia,
Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140:gestus a voce,
Quint. 11, 3, 165 al. —With cum:(γ).voluntas scriptoris cum scripto,
Auct. Her. 2, 9, 1:verba cum sententia scriptoris,
Cic. Inv. 1, 13 init. —Absol.:si inaequalitate dissident (supercilia),
Quint. 11, 3, 79:supercilia dissidentia (opp. constricta),
id. 1, 11, 10; cf.:si toga dissidet impar,
i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141):si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident,
Gell. 13, 24, 4. -
6 pugno
pugno, āvi, ātum, 1, v. n. and very rarely a. [root pug-, to thrust, strike, whence pugil, pungo, etc.], to fight, either singly or in armies, to combat, give battle, engage, contend (very freq. and class.).I.Lit.:II.neque sinistrā impeditā satis commode pugnare poterant,
Caes. B. G. 1, 25:scutum manu emittere et nudo corpore pugnare,
id. ib. 1, 25:eminus lapidibus,
Sall. J. 57, 4:cominus in acie,
Cic. Balb. 9, 23:ex equo,
on horseback, id. N. D. 2, 2, 6:de loco, Ter. Hec. alt. prol. 33: de ponte,
Hirt. B. Afr. 33:pro muro toto,
id. ib. 13:ex iniquiore loco,
id. ib. 42:pro commodis patriae,
Cic. Inv. 1, 1, 1 al. —With cum and abl.:elige, cum cive an hoste pugnare malis,
Liv. 10, 36, 8:cum hoste in acie,
Cic. Balb. 9, 22.—With in and acc.:ne quis extra ordinem in hostem pugnaret,
Liv. 8, 6, 16:in hostem imparem ex aequo pugnabant,
id. 10, 43, 6:qui contra imperium in hostem pugnaverant,
Sall. C. 9, 4; 52, 30.—With adversum and acc.:saepe ante paucis strenuis advorsum multitudinem bene pugnatum,
Sall. J. 107, 1:advorsum Gallos,
id. ib. 114, 1.—With a homogeneous object: magnam pugnavimu' pugnam, Lucil. ap. Don. Ter. Eun. 5, 2, 60; cf.:haec pugna est pugnata,
Plaut. Am. 1, 1, 97:pugna summā contentione pugnata,
Cic. Mur. 16, 34; Nep. Hann. 5, 1: inclitam in ponte pugnam... pugnatam, Liv. 6, 42, 5:proelia,
Hor. C. 4, 9, 19; Sall. J. 54, 7:bella,
Hor. C. 3, 19, 4; id. Ep. 1, 16, 25.— Impers. pass.:pugnatur uno tempore omnibus locis,
the battle is fought, they fight, Caes. B. G. 7, 84:cominus gladiis pugnatum est,
id. ib. 1, 52:ut in mari quoque pugnetur velut e muris,
Plin. 32, 1, 1, § 3.—Transf.A.In gen., to contend, conflict, disagree, oppose, contradict; usu. with dat. of person, or with cum:B.pugnant Stoici cum Peripateticis,
Cic. Fin. 2, 21, 68. —With acc. and inf.:pugnare non destitit, non esse rerum controversiam, sed nominum,
Cic. Fin. 3, 12, 41:non magno opere pugnare,
to contend not very strongly, id. N. D. 3, 1, 3:noli pugnare duobus,
Cat. 62, 64:ne cupias pugnare puellae,
Prop. 1, 12 (10), 21; cf.:placitone etiam pugnabis amori?
Verg. A. 4, 38:pressis pugnat habenis,
id. ib. 11, 600:ne pugnet vulgus habenis,
Stat. Th. 8, 289:tam eras excors, ut totā in oratione tuā tecum ipse pugnares,
you contradicted yourself, Cic. Phil. 2, 8, 18. —Of things:pugnat sententia secum,
Hor. Ep. 1, 1, 97:pugnavit monitis furor,
Sil. 10, 284:pugnatura fretis pila,
id. 4, 298: frigida pugnabant calidis, umentia siccis, Mollia cum duris, etc., cold bodies contended with hot, moist with dry, etc., Ov. M. 1, 19: humus, Petr. poët. Sat. 123.—To struggle, strive, to endeavor, take pains, exert one's self for any thing (rare but class.):illud pugna et enitere, ne, etc.,
Cic. Fam. 3, 10, 3:id ne impetremus, pugnabis,
id. Lig. 5, 13; cf.:hoc solum hoc tempore pugnatur, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 3, 8:pugnas, ne reddar, Achille,
Ov. H. 3, 25 Ruhnk.:pugnaremque collegae, ut, etc.,
Liv. 3, 64.— Poet., with inf.:pugnat molles evincere somnos,
Ov. M. 1, 685; 7, 772; id. H. 13, 77:incerto pedum pugnat non stare tumultu,
Luc. 4, 753; Claud. Rapt. Pros. 2, 196; cf., of things,
Lucr. 2, 205.—P. a. as subst.: pugnan-tĭa, ium, n., contradictions, inconsistencies:pugnantia te loqui non vides?
Cic. Tusc. 1, 7, 13; cf. Hor. S. 1, 2, 73; 1, 1, 102. -
7 discrepo
dis-crĕpo, ŭi, 1, v. n., to differ in sound, to sound differently, discordantly, not to harmonize (for syn. cf.: differo, disto, intersum).I.Lit. (rare;II.perh. only in Cic.): ut in fidibus aut tibiis, quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti solet: sic videndum est in vita, ne forte quid discrepet, etc.,
Cic. Off. 1, 40 fin.; id. Rep. 2, 42, 69; id. de Or. 3, 50, 196.—Far more freq.,Trop., to disagree, be different, to vary, differ:B.peccata, quia discrepant, aeque discrepant,
Cic. Fin. 4, 27, 75:oratio verbis discrepans, sententiis congruens,
id. Leg. 1, 10 fin.:tres duces discrepantes, prope ut, etc.,
Liv. 26, 41: nec multum discrepat aetas, * Verg. A. 10, 434 et saep.: eadem dicit;nulla in re discrepat,
Cic. Verr. 2, 5, 46:de ceteris rebus discrepantium philosophorum,
id. Tusc. 4, 28, 61:verbo inter se discrepare, re unum sonare,
id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Inv. 2, 49, 144:discrepare ab aequitate sapientiam,
id. Rep. 3, 9; so with ab, id. Off. 1, 40, 145; id. de Or. 3, 30, 118; id. Planc. 17, 42 al.:facta ejus cum dictis discrepare,
Cic. Fin. 2, 30; so with cum, id. ib. 4, 22; Varr. L. L. 9, § 102 Müll.:ipsi sibi singuli discrepantes,
id. de Or. 3, 50, 196; id. Tusc. 4, 13, 29; so with dat., Hor. C. 1, 27, 6; id. S. 1, 6, 92; id. Ep. 2, 2, 194; id. A. P. 152; Pers. 6, 18 al.—Transf.: res discrepat, and more freq. impers. discrepat, there is a difference of opinion respecting something (esp. a fact), it is a matter of dispute, it is undecided (opp. convenit):incidi in rem multum discrepantem auctorum opinionibus,
Vell. 1, 7, 2; cf.:causa latendi discrepat,
Ov. F. 6, 572:cum de legibus conveniret, de latore tantum discreparet,
Liv. 3, 31 fin.; cf.: veneno quidem occisum, convenit;ubi autem discrepat,
Suet. Claud. 44; so with rel. clause, Liv. 29, 25, 1:id, quod haud discrepat,
id. 9, 46; cf. Suet. Vit. 2:nec discrepat, quin dictator eo anno A. Cornelius fuerit,
Liv. 8, 40; so with quin, id. 25, 28, 3; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 1, 3:inter scriptores rerum,
id. 38, 56:inter auctores,
id. 22, 61; 29, 25. -
8 discordo
discordo, āre, v. n. [id.], to be at variance, to differ, to quarrel (rare but class.).I.Lit.:II.discordare inter se,
Ter. And. 3, 3, 43:cupiditates in animis dissident atque discordant,
Cic. Fin. 1, 13, 44:animus a se ipse dissidens secumque discordans,
id. ib. 1, 18, 58:cum Cheruscis,
Tac. A. 12, 28:adversus ventrem (membra),
Quint. 5, 11, 19.—Transf., to be unlike, out of harmony with; to disagree, be inconsistent with, opposed to:ab oratione (vox),
id. 11, 3, 45; cf. id. 8, 3, 18:a se fortuna,
Vell. 2, 53, 3:avaro parcus (with hilaris nepoti discrepet),
Hor. Ep. 2, 2, 194.— Absol.:neu discordarent,
Plaut. Merc. 2, 1, 7:eques,
Hor. Ep. 2, 1, 185:patria,
Tac. A. 1, 9. -
9 dissentio
dis-sentĭo, si, sum, 4, v. n. (opp. consentio), to differ in sentiment, to dissent, disagree (freq. and class.).—Constr. usually ab aliquo; less freq. inter se, cum aliquo, the dat. or absol:II.soles nonnumquam hac de re a me in disputationibus nostris dissentire,
Cic. de Or. 1, 2, 5; id. Fin. 2, 25, 80; id. Or. 63, 214; Quint. 7, 3, 8 et saep.; cf.also of actual enmity,
Caes. B. C. 1, 20, 4; id. B. G. 7, 29, 6:(Galli) tantum a ceterarum gentium more ac natura dissentiunt,
differ, Cic. Font. 9 fin.; so,ab relicuorum malis moribus,
Sall. C. 3 fin.:ab hoc publico more,
Quint. 1, 2, 2:a computatione,
id. 1, 10, 35:illi inter se dissentiunt,
Cic. Fin. 2, 6, 19:sibi ipsum dissentire,
Auct. Her. 2, 26, 42:ilico dissentiamus cum Epicuro, ubi dicit,
Sen. Ep. 18 fin.; Cic. Harusp. Resp. 25, 54; cf.also, secum,
Quint. 3, 11, 18:dissentire condicionibus foedis,
Hor. C. 3, 5, 14:qui ad voluptatem omnia referunt, longe dissentiunt,
Cic. Lael. 9, 23; so absol., id. N. D. 1, 2 fin.; id. Fin. 5, 11, 33; Quint. 3, 3, 13; Hor. Ep. 2, 2, 61; Ov. F. 5, 9 al.;so also of positive enmity,
Cic. Phil. 12, 11, 27; Caes. B. G. 5, 29 fin.;Auct. B. Hisp. 37: quia nescio quid in philosophia dissentiret,
Cic. N. D. 1, 33 fin.; cf.:nisi quid tu dissentis,
Hor. S. 2, 1, 79.—Transf., of inanimate or abstract subjects, to be unlike or dissimilar, to differ:2.affectio inconstans et a se ipsa dissentiens,
Cic. Tusc. 4, 13, 29;so. quid ipsum a se,
id. Fin. 5, 27:responsum ab interrogatione,
Quint. 1, 5, 6:gestus ac vultus ab oratione,
id. 11, 3, 67:verba ab animo,
id. 12, 1, 29; Plin. 31, 7, 42, § 90 et saep.:scriptoris voluntas cum scripto ipso,
Auct. Her. 1, 11, 19:orationi vita,
to be out of harmony with, inconsistent with, Sen. Ep. 20, 2:nec fallebat Antipatrum dissentire ab animis gratulantium vultus,
Curt. 6, 1, 17.—Absol.:* B.observa numquid tua vestis domusque dissentiant,
Sen. Ep. 20, 3; cf. Quint. 7, 3, 12.—To protest, object:► Once in the dep.nec dissentit eum mortis potitum, quem mens vivom se cernere credit,
Lucr. 4, 766; cf. Munro ad loc.form: qui intellegunt, dissentiuntur, Cael. ap. Prisc. p. 801 P. -
10 discrepito
discrĕpĭto, āre, v. freq. n. [id.], to [p. 589] disagree wholly, to be altogether different (a Lucretian word):res longe,
Lucr. 6, 1105; id. 2, 1018:inter se (with disjunctum),
id. 3, 803.
См. также в других словарях:
disagree with — index confront (oppose), controvert, disapprove (reject), dispute (contest) Burton s Legal Thesaurus. William C. B … Law dictionary
disagree with — phrasal verb [transitive] Word forms disagree with : present tense I/you/we/they disagree with he/she/it disagrees with present participle disagreeing with past tense disagreed with past participle disagreed with 1) to not approve of something… … English dictionary
disagree with with doing something — disaˈgree with sth/with doing sth derived to believe that sth is bad or wrong; to disapprove of sth • I disagree with violent protests. Main entry: ↑disagreederived … Useful english dictionary
disagree with something doing something — disaˈgree with sth/with doing sth derived to believe that sth is bad or wrong; to disapprove of sth • I disagree with violent protests. Main entry: ↑disagreederived … Useful english dictionary
disagree with — phr verb Disagree with is used with these nouns as the object: ↑point of view, ↑recommendation, ↑sentiment … Collocations dictionary
disagree with — be inconsistent with. → disagree … English new terms dictionary
disagree with somebody — disaˈgree with sb derived if sth, especially food, disagrees with you, it has a bad effect on you and makes you feel ill/sick Main entry: ↑disagreederived … Useful english dictionary
disagree with — verb not be very easily digestible Spicy food disagrees with some people • Hypernyms: ↑hurt • Verb Frames: Something s somebody … Useful english dictionary
Disagree (band) — Disagree Origin Kuala Lumpur, Malaysia Genres Alternative rock Years active 1995 Present Labels Fat Boys Records Asso … Wikipedia
disagree — dis‧a‧gree [ˌdɪsəˈgriː] verb [intransitive] 1. to have or express a different opinion from someone : disagree on/about/over • They disagree on how much the project will cost disagree with • Some of the team disagreed with him, but they were too … Financial and business terms
Disagree — Dis a*gree (d[i^]s [.a]*gr[=e] ), v. i. [imp. & p. p. {Disagreed} (d[i^]s [.a]*gr[=e]d ); p. pr. & vb. n. {Disagreeing}.] [Pref. dis + agree: cf. F. d[ e]sagr[ e]er to displease.] 1. To fail to accord; not to agree; to lack harmony; to differ; to … The Collaborative International Dictionary of English